Giallo 1960’lı yıllarda ortaya çıkan, 1970’lerde altın çağını yaşayan İtalyan korku-gerilim-polisiye filmlerinin ortak adıdır. Giallo türünde cinayet hikayeleri korku öğeleriyle harmanlanır; şiddet sahnelerine erotizm, güzel kadınlar ve fetişist istek, objeler eşlik eder. Ortada çözülmesi gereken cinayet vakaları, cinayeti çözmeye çalışan dedektifler ya da polisler, kurbanlarını izleyen katiller vardır. Çoğu güzel kadınlardan (mankenler, öğrenciler, fahişeler, aktrisler) oluşan potansiyel kurbanlar, katiller tarafından çeşitli kesici aletlerle (bıçak, ustura, balta) veya boğularak vahşice öldürülür. Katillerin kimlikleri filmin sonuna kadar saklanılır ve merak unsuru ön planda tutulur. İzleyiciyi katilin kimliği ve olayların gelişimi hakkında yanlış yönlendiren sahte argümanlar bu tarzın vazgeçilmez yapı taşlarından birisidir.
Giallo filmleri 1960’larda popüler olan Alman polisiye filmlerinden beslenmişler, 1980’lerin vahşi Amerikan slasher’larına zemin hazırlamışlardır. Özen gösterilmiş cinayet sahneleri ve kendine has müzikleriyle ilgiyi her daim canlı tutan bu tür, sanrılarla doludur. Hikayelerin bazıları mantık dışı, karakterleri iste tek boyutludur. Ama neredeyse bu türe ait olan filmlerde özenli bir sanat yönetimi, gösterişli kamera açıları ve çevre düzenlemeleri karşımıza çıkar.
Blood and Black Lace – Kan ve Siyah Dantel (Mario Bava, 1964)
1970’lerde bolca erotizm ve çıplaklıkla takviye edilen giallo’larda vücutlarını kamera önünde cömertçe sergilemekten kaçınmayan aktrisler seks simgeleri olurken, zaman zaman soft pornoya kayan filmlerde lezbiyen ilişkilerine sıkça rastlanır.
1960’ların sonlarına doğru Avrupa pazarında yavaş yavaş kendine yer bulan ve İtalya’da o dönem moda olan gotik korkuların hızını kesen giallo sineması, iki ünlü yönetmen olan Mario Bava ve Dario Argento’yla adeta özdeşleşmiştir. Mario Bava, giallo alt türünün başlangıcında ve gelişiminde anahtar rol üstlenmiş bir sanatçıdır. ”La ragazza che sapeva troppa” (Çok Şey Bilen Kız) türünün ilk örneği sayılıyor. Ancak Bava’nın ertesi yıl çektiği ”Sei donner per l’assassino” (Bir Katile Altı Kadın) özenle hazırlanan setleri, gölge görünümlü katili ve takip sahneleriyle türe daha yatkın bir örnektir. Giallo sineması 70’lerin başlarından itibaren Dario Argento, Sergio Martino ve Lucio Fulci’nin filmleriyle gerçek kimliğini keşfedecektir.
